Talasemia alfa merujuk kepada sekumpulan gangguan yang dicirikan oleh ketidakaktifan gen alpha globin. Ini mengakibatkan peningkatan relatif dalam globin beta tidak berfungsi atau tetramer globin gamma dan kerosakan sel seterusnya. Biasanya, terdapat empat gen alfa. Ketiadaan atau ketidakfungsian tiga gen alfa mengakibatkan penyakit hemoglobin H, dan kehilangan keempat-empat gen alfa biasanya mengakibatkan kematian dalam rahim.
Talasemia alfa disebabkan oleh penurunan dalam pengeluaran rantai alfa globin disebabkan oleh penghapusan atau mutasi satu atau lebih daripada empat gen alfa globin yang terletak pada kromosom 16. Pemetaan gen alfa boleh diperolehi untuk menentukan mutasi tertentu. Talasemia alfa secara umumnya boleh dikategorikan sebagai: Pembawa Senyap, Sifat Talasemia Alpha, Penyakit Hemoglobin H, Hemoglobin H-Malar Spring, dan Alpha Thalassemia major. Selalunya, diagnosis sifat talasemia alfa pada ibu bapa ditemui selepas kelahiran anak yang terjejas.
Status Pembawa Senyap dicirikan oleh tiga gen berfungsi yang mengekodkan penghasilan globin alfa (-α/αα). Di luar tempoh yang baru lahir, tidak mungkin untuk membuat diagnosis ini dengan kaedah konvensional. Terdapat pertindihan antara indeks sel darah merah individu ini dan normal, walaupun MCV mungkin lebih rendah sedikit. Pembawa senyap tidak akan mengalami masalah kesihatan sepanjang hayatnya. Keadaan pembawa ini didiagnosis melalui potongan apabila individu ‘normal’ mempunyai anak dengan penyakit Hgb H atau anemia mikrositik yang konsisten dengan sifat talasemia alfa. Kes luar biasa keadaan pembawa senyap ialah individu yang membawa mutasi Mata Air Malar Hemoglobin [(αcsα/αα) atau (ααcsαα)]. Ini adalah α-globin yang memanjang kerana mutasi kodon penamatan. Individu yang mengalami mutasi ini mempunyai indeks sel darah merah yang normal, tetapi boleh mempunyai anak yang mempunyai penyakit Hgb H-Constant Spring jika ibu bapa yang lain mempunyai sifat talasemia alfa (–/αα). Secara amnya, kanak-kanak dengan Hgb H-Constant Spring lebih terjejas secara klinikal berbanding kanak-kanak yang mempunyai penyakit Hgb H klasik. Dua pembawa Mata Air Malar juga boleh mewariskan gen mereka untuk mempunyai anak dengan Musim Bunga Malar Homozigot, keadaan yang mempunyai implikasi klinikal yang sama seperti penyakit Hemoglobin H.
Ciri talasemia alfa dicirikan oleh dua gen berfungsi yang mengekodkan penghasilan globin alfa [(-α/-α) atau (–/αα)]. Kedua-dua gen boleh berlaku sama ada pada kromosom yang sama (jenis cis) atau pada setiap pasangan (jenis trans). Ciri α-talasemia jenis cis cenderung ditemui pada individu berketurunan Asia, manakala jenis trans cenderung berlaku pada individu berketurunan Afrika. Jenis cis boleh diwarisi bersama dengan penyakit jenis cis atau hemoglobin H yang lain untuk mengakibatkan talasemia alfa major, atau hydrops fetalis. Individu yang mempunyai sifat talasemia alfa dikenal pasti melalui mikrositosis, erythrocytosis, hypochromia, dan anemia ringan. Diagnosis dibuat dengan gabungan kajian keluarga dan penghapusan kedua-dua anemia kekurangan zat besi dan sifat talasemia beta. Dalam tempoh neonatal, apabila hemoglobin Bart (γ4) hadir, diagnosis boleh disyaki dengan kuat. Pada kanak-kanak, tiada penanda seperti Hgb A2 dan Hgb F untuk membuat diagnosis. (Satu pengecualian ialah kes di mana kedua-dua pemadaman berlaku pada kromosom yang sama dan zeta [ζ] globin dinyatakan dalam pembawa. Ini paling biasa di Asia Tenggara.) Diagnosis adalah salah satu pengecualian. Doktor harus berpuas hati dengan diagnosis yang diandaikan jika kriteria di atas dipenuhi. Semasa kehamilan, anemia mikrositik boleh disalah anggap sebagai anemia kehamilan.
Individu yang mempunyai sifat talasemia α tidak akan mengalami masalah kesihatan yang ketara kecuali kemungkinan anemia sedikit yang tidak boleh dirawat dengan zat besi.
Penyakit Hemoglobin H dicirikan oleh satu gen berfungsi yang mengekodkan penghasilan globin alfa (–/-α). Penyakit Hgb H harus dipertimbangkan dalam kes neonat di mana semua sel darah merah sangat hipokromik. Bayi baru lahir ini mempunyai peratusan hemoglobin Bart yang tinggi pada keputusan saringan bayi baru lahir mereka. Pada kanak-kanak yang lebih tua, hemoglobinopati ini dicirikan oleh anemia sederhana dengan hemoglobin dalam julat 8 hingga 10 gm/dL, hipokromia, mikrositosis, pemecahan sel merah, dan hemoglobin berhijrah pantas (Hgb H) pada elektroforesis.
Hemoglobin H tidak berfungsi sebagai hemoglobin biasa dan mempunyai pertalian oksigen yang tinggi (memegang oksigen lebih lama menjadikannya tidak tersedia untuk digunakan oleh badan), jadi hemoglobin yang diukur dalam kanak-kanak ini mengelirukan. Individu yang mempunyai Hgb H secara amnya mempunyai keadaan anemia yang stabil yang berterusan, yang mungkin diserlahkan oleh peningkatan hemolisis semasa jangkitan virus dan oleh pendedahan kepada ubat pengoksidaan, bahan kimia dan makanan seperti ubat sulfa, benzena dan kacang fava (sama seperti individu yang mempunyai kekurangan G6PD). Apabila sel merah matang, ia kehilangan keupayaannya untuk menahan tekanan oksidan dan mendakan Hgb H, membawa kepada hemolisis. Terapi untuk individu yang mempunyai penyakit Hgb H termasuk folat, mengelakkan ubat dan makanan oksidan, pendidikan kaunseling genetik dan rawatan perubatan yang kerap. Kejadian yang jarang berlaku pada kanak-kanak dengan Hgb H ialah anemia yang teruk, ulser kulit, dan splenomegali yang memerlukan splenektomi. Tidak seperti individu yang mempunyai talasemia beta, hemosiderosis jarang berlaku dalam penyakit Hgb H.
Kanak-kanak dengan Hemoglobin H-Malar Spring (–/αcsα) mempunyai perjalanan yang lebih teruk daripada kanak-kanak yang mempunyai Hgb H. Mereka mempunyai anemia yang lebih teruk, dengan hemoglobin keadaan mantap antara 7 dan 8 gm/dl. Mereka lebih kerap mengalami splenomegali dan anemia teruk dengan penyakit demam dan jangkitan virus, selalunya memerlukan transfusi. Jika anemia teruk secara kronik dan kanak-kanak mengalami splenomegali, splenektomi boleh dilakukan. Jika splenektomi dijangkakan, komplikasi trombositosis pasca-splenektomi yang teruk dengan hiperkoagulasi boleh berlaku, yang membawa kepada trombosis vena splenik atau vena hepatik. Komplikasi ini juga telah dilaporkan sebagai emboli pulmonari berulang dan diatesis pembekuan. Di UCSF Benioff Children’s Hospital Oakland, kanak-kanak yang dijadualkan menjalani pembedahan dirawat pra-pembedahan dengan heparin berat molekul rendah, diikuti dengan aspirin dos rendah, diteruskan selama-lamanya.